Tłumaczyłem "ręcznie" ze źródeł sprzed 20 lat i starszych, więc stan techniki jest na temten czas Na końcu ciekawy, wdaje mi się, link do filmowego dokumentu.
Głównym powodem rozwoju syntezatorów PLL była ekspansja CB radia w USA i zwiększenie ilości kanałów z 23 do 40 w 1976 roku. Do tamtego momentu urządzenia CB stosowały metodę generowania częstotliwości zwaną „crystal synthesis” lub „crystal (multi)plexis”. Poprzez mieszanie sygnałów z 2 lub 3 generatorów napędzanych kwarcami uzyskiwano sygnały dla Rx i Tx (które normalnie nie są takie same). Dla 23 kanałów było to 12-14 kwarców dla AM i kilku kolejnych kwarców dla SSB. Użycie mieszacza w CB to była duża oszczędność kosztów, mniejszenie złożoności układu i miejsca, gdyż w przeciwnym wypadku trzeba by użyć minimum 46 kwarców (jedna para na kanał).
Na świecie nie było wystarczająco dużo kwarcu, aby przekazać go wszystkim producentom CB :-) Musieli zostawić trochę dla tych wszystkich zegarków Seiko :-)
Wraz z bardzo szybkim wzrostem zainteresowania CB, potrzebne były nowe metody uzyskiwania sygnałów wzorcowych ze względu na zwiększoną liczbę kanałów. Producenci musieli wymyślić, jak generować te sygnały minimalnej liczbie części, przestrzeni, złożoności i oczywiście kosztów. Odpowiedzią był syntezator PLL. Kiedy amerykańska komisja FCC ogłosiła rozszerzenie „pasma” CB z 23 do 40 kanałów, „cyfrowe” syntezatory elektroniczne były już w fazie rozwoju. W rzeczywistości ostatnia generacja 23-kanałowego sprzętu w USA zaczęła już wykorzystywać techniki PLL zamiast kryształów. Te pierwsze układy były bardzo skomplikowane, ponieważ wymagały aż 9 dyskretnych układów scalonych. Wkrótce coraz więcej funkcji elektronicznych zostało upchniętych w mniejszej przestrzeni układu.
Dzisiejszy transceiver PLL może wykonywać wszystkie potrzebne funkcje wyboru kanału i generowania sygnału, używając tylko jednego układu LSI PLL i kilku zewnętrznych elementów. Ten fakt jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem: dobrym, ponieważ zwiększa niezawodność i utrzymuje ceny radia na przystępnym poziomie, ale złym, ponieważ modyfikacje są jeszcze trudniejsze!
FCC i inne organy szybko odkryły, że ze względu na nieoczekiwaną popularność CB, gdy miliony ludzi rywalizowały o te same kanały, korzystanie z nielegalnych i nieautoryzowanych częstotliwości stawało się regułą, a nie wyjątkiem, i tak właśnie wygląda sytuacja dzisiaj. Technicy szybko odkryli, że pierwsze generacje urządzeń PLL były proste do modyfikacji. Następnie FCC zmieniła swoje przepisy, aby wymagać od producentów CB stosowania specjalnych chipów PLL, aby temu zapobiec. Ponieważ Australia, Holandia, Wielka Brytania i inne kraje zalegalizowały CB długo po Stanach Zjednoczonych, ich rządy zrozumiały aluzję i zaczęły bezpośrednio od bezpieczniejszych obwodów chipowych. Jednak dzięki różnym lukom prawnym niektóre marki i modele CB w Stanach Zjednoczonych i innych krajach nadal mogą być importowane przy użyciu „dobrych” chipów PLL.
Miałem kiedyś (dawno) w rękach dokumentacje stacjonarnej radiostacji - a raczej samego nadajnika f-my Hagenuk (oryginał w języku niemieckim) z końca lat 30tych - o ile pamiętam z 1938 roku - dla radiostacji na pasmo częstotliwości 10 do 50 MHz z minimalnym skokiem 1 kHz. Nie była to synteza PLL a zestaw synchronizowanych dzielników strojonych zwierająca 4 zestawy dzielników o skokach 1 kHz, 10 kHz, 100 kHz 1 MHz. Podstawową lampą w tych urządzeniach była RV12P2000. W stopniu mocy były 4 lampy RL12P35 co było trochę dziwne, gdyż "katalogowo" nie obejmowały pasma do 50 MHz. Nie bardzo rozumiałem sensu układów elektrycznych ale był to zestaw generatorów z mieszaczami różnicowymi (rodzaj zrównoważonego). Nadajnik był wyposażony w jeden kwarc o częstotliwości 200 kHz. Lamp było dużo, rozmiary nadajnika także. Dokumentacja nie zawierała fotografii a tylko rysunki. Niedawno na jednym ze zdjęć niemieckiego węzła ANNA (Mauerwald/Mamerki k Wilczego Szańca) zauważyłem taki nadajnik, zdjęcie niezbyt wyraźne ale do rozróżnienia. Służył głównie do emisji dalekopisowej systemu REKIN. Ten sam model nadajnika jest w jednym ujęciu filmu "Najdłuższy dzień": niemieckiego centrum łączności gdzie oficer wywiadu słucha komunikatu BBC dla francuskiego ruchu oporu. Niewątpliwie ten typ formowania sygnału był protoplastą PLL. A pomysł zestawu kwarców do formowania powstał w Signal Corps US Army dopiero po 1941 roku.
FILMY VIDEO 
Na końcu ciekawy, wdaje mi się, link do filmowego dokumentu.
