| 2-pasmowa J-ka aluminiowa raz jeszcze |
| Witam Kolegów, Wykonałem na podstawie opisu Kolegi Marka Wągrodzkiego Ogre2000@ogre2000.info link do opisu http://www.ogre2000.info/index.php/2010/05/10/aluminium-j-pole-dual-bandantena/ antenę typu J dwupasmową 2m/70cm. Antena ta zastąpiła niezbyt sprawdzającą się w mojej lokalizacji J-kę jednopasmową wykonaną z rurek miedzianych fi 15 mm. Nową antenę poddałem próbom w łączności doprzemiennikowych i pierwsze raporty mogą świadczyć, że antena sprawdza się w praktyce. W zasadzie opis zaprezentowany przez Kolegę Marka Wągrodzkiego nie wymaga uzupełnienia i poparty jest bogatą dokumentacją fotograficzną. Konstrukcja anteny różni się mechanicznie od podanej w linku http://adamkar.republika.pl/j/j.htm j-ki aluminiowej. Spodobał mi się sposób, w jaki Kolega Marek rozwiązał to mechanicznie i elektrycznie. Gratulacje. Może tylko dodam od siebie szkic roboczy tulejki dla chcących skopiować to rozwiązanie, oraz informację na temat materiału użytego na tulejkę. http://img225.imageshack.us/img225/8827/out0017.jpg Jest to materiał POM (PolyOxyMetylen) którego charakterystykę przytoaczam w linku http://www.kedarix.com/materiay/5-publiczne/27-materia-pom.html?44ee13acdc9186d8831efd4ac9547391=faea1ad4f2fc6d5089a8d0e62cbaf5ad W zasadzie wg mnie nie ma potrzeby podtaczania kołnierza tulejki, gdy gniazdo UC1 montowane jest od spodu kątownika wsporczego (użyłem kątownika AL 40x40x3) gdyż nadtłoczenie na gnieździe utrzymujące tulejkę izolatora mieści się w grubości kątownika i nie wystaje nad jego powierzchnię. Ja wywierciłem na gniazdo UC1 otwór fi 16 mm jak w opisie, lecz w zupełności wystarczy wywiercić otwór fi 14 mm na średnicę nadtłoczenia. Użyte rurki aluminiowe są oksydowane pokryte warstwą nieprzewodzących tlenków (?) aluminium. Potrzeba zatem zeszlifować za pomocą grubszego papieru lub płótna ściernego tę warstwę do "gołego" alumninium dla zapewnienia dobrego połączenia galwanicznego elementów anteny. To samo tyczy się odcinka rurki dla pasma 2m złożonego z dwóch suwliwie mocowanych odcinków, co umożliwia dokładne dostrojenie anteny do pasma. Elementy (rurki) transformatora połączone są opaskami zacikowymi do odpowiednio dobranych śrub zamocowanych nakrętkami do kątownika wsporczego. Jedynie wymagane jest zeszlifowanie wewnętrznej części rurek z oksydowania dla zapewnienia dobrego kontaktu galwanicznego. Końce rurek należy naciąć brzeszczotem po średnicy na głębokość około 15 mm dla umożliwienia zaciśnięcia się końcówki rurki na śrubie. Gwint śruby lekko wcina się w ściankę rurki i tworzy wymagany kontakt elektryczny. Rurki zabezpieczyłem przed wlewaniem się wody poprzez nałożenie dobranych odcinków rurek termokurczliwych w kolorze czarnym o długości około 15 mm i przy zatapianiu zagniecione tępą końcówką wiertła o wewnętrznej średnicy rurki dla zaślepienia. Teraz testuję wykonaną antenę i zbieram opinie i raporty. Nie mierzyłem anteny specjalistycznymi miernikami, bo ich nie posiadam. Ze wskazań SWR-metra trx-a (FT897) wynika, że antena zachowuje bardzo dobry SWR w całym paśmie 2 m i wskaźnik lekko wychyla się (na 1,1 - 1,2) na jego skrajach. Dla pasma 70 cm wskaźnik iformuje o SWR na poziomie: od braku wskazań na 438 MHz do max 1,3 blisko 440 MHz. Spodziewany zysk anteny to 0 dB, czyli 2,14 dBi izotropowo. Pozdrawiam, |