Wszystkie tryby QSO z wyjątkiem ISCAT wykorzystują wiadomości strukturalne, które kompresują informacje czytelne dla użytkownika do pakietów o stałej długości 72 bitów. Każda wiadomość składa się z dwóch 28-bitowych pól normalnie używanych dla znaków wywoławczych i 15-bitowego pola dla lokalizatora siatki, raportu, potwierdzenia lub 73. Dodatkowy bit oznacza wiadomość zawierającą dowolny tekst alfanumeryczny, maksymalnie 13 znaków. Specjalne przypadki umożliwiają kodowanie innych informacji, takich jak przedrostki znaków wywoławczych (np. ZA / K1ABC) lub sufiksy (np. K1ABC / P). Podstawowym celem jest skompresowanie najczęściej używanych komunikatów używanych do minimalnie ważnych QSO w ustalonej 72-bitowej długości. Ładunek informacyjny w FT8 zawiera 3 dodatkowe bity (łącznie 75 bitów), z definicjami jeszcze nieokreślonymi.
Standardowy znak wywoławczy składa się z prefiksu jedno- lub dwuliterowego, z których przynajmniej jeden musi być literą, po której następuje cyfra i sufiksem od jednej do trzech liter. W ramach tych zasad liczba możliwych znaków wywoławczych wynosi 37 × 36 × 10 × 27 × 27 × 27 lub nieco ponad 262 mln. (Liczby 27 i 37 powstają, ponieważ w pierwszej i ostatniej z trzech pozycji znak może być nieobecny, albo litera, albo może cyfra.) Ponieważ 228 to więcej niż 268 milionów, 28 bitów wystarcza do kodowania dowolnego standardowego znaku wywoławczego w sposób unikalny. Podobnie liczba 4-cyfrowych lokalizatorów siatki Maidenhead na ziemi wynosi 180 × 180 = 32.400, czyli mniej niż 215 = 32 768, więc lokalizator siatki wymaga 15 bitów. |