| Dwuelementowa, kierunkowa delta inaczej antena na 18-14-10-7 MHz z przełączaniem kierunków |
Dzięki, tak, przypominam sobie te zdjęcia z mokrą cewką. Artykuł zajął miejsce w pierwszej trójce oczekującej na przestudiowanie. Dzięki! Przy okazji, autor kieruje do doskonałego artykułu Jacquesa Audeta , który onegdaj pilnie czytałem: "Q Factor Measurements on L-C Circuits" http://ve2azx.net/technical/Q-FactorMeas_on_LC_Circuits.pdf. Zainteresowałem się nim wtedy, gdy zjawiła się potrzeba określenia Q anteny magnetycznej przy pomocy pomiaru SWR - bardzo ciekawe podejście. Magiczne SWR 2,62 załatwia wszystko... Co do prostych metod pomiaru dobroci cewki, to pomiar analizatorem Z=Rs+jXL i policzenie Q = XL / Rs (reaktancja cewki przez jej oporność szeregową dla w.cz.) będzie obarczone dużym błędem gdy Rs będzie małe. Będzie tak w przypadku średnich i większych Q, gdyż analizator nie poradzi sobie z małymi wartościami Rs. Można więc stosować metodę linkowaną przez Roberta http://www.w5big.com/Q-Measurement.pdf . Na stronie 8 u góry pomiar szerokości pasma połowy mocy BW i dalej Q = Frez. / BW. W tym przypadku Q to Q obwodu rezonansowego. Jeśli jednak zastosuje się bardzo dobry kondensator to rezultat pomiaru Q obwodu rezonansowego będzie ~tożsamy z Q cewki samej. |