Łączność lokalna na KF - NVIS Komunikacja na KF bez strefy martwej

Ograniczenia i problemy Chociaż NVIS umożliwia prowadzenie łączności poza zasięgiem widnokręgu radiowego bez strefy martwej, istnieją pewne ograniczenia, które należy zrozumieć. Interferencja między falą bezpośrednią a jonosferyczną Gdy do anteny odbiorczej docierają zarówno sygnały na fali bezpośredniej i jonosferycznej NVIS, tworzą szkodliwą interferencję, która prowadzi do zaników sygnału. Właściwy wybór anteny zmniejszy udział emisji fali przyziemnej, maksymalizując jednocześnie ilość energii promieniowanej pionowo. Wysoki kąt promieniowania Aby uzyskać wiązkę skierowaną niemal pionowo, należy odpowiednio dobrać i zainstalować anteny, minimalizując promieniowanie przyziemne. W tym celu można użyć specjalnych anten promieniowania pionowego (takich jak AS-2259/GR) lub umieszczając dipol w odległości od ćwierci do jednej dziesiątej długości fali nad ziemią. Wysokość umieszczenia anteny dipolowej na potrzeby łączności NVIS. Dobór częstotliwości roboczej Jak w każdej propagacji jonosferycznej, istnieje krytyczna częstotliwość fo, powyżej której fala nie będzie odbita z powrotem w kierunku ziemi, ale przejdzie przez jonosferę, jak przez sito. Częstotliwość fo jest w przybliżony sposób zależna od kąta padania. Oznacza to, że użyteczna częstotliwość robocza zmienia się i zależy od niezbędnego zasięgu łączności. Im krótsza droga od nadajnika do odbiornika, tym niższa będzie częstotliwość użyteczna. W praktyce ograniczenie to sprawia, że do łączności NVIS stosuje się fale z zakresu 2-4 MHz w nocy oraz 4-8 MHz podczas dnia. Wartości te zmieniają się zależnie od jedenastoletniego cyklu aktywności słonecznej i są mniejsze podczas minimów. Maksymalna częstotliwość użyteczna do łączności NVIS określona empirycznie w Wietnamie, zależnie od czasu. Środek cyklu słonecznego. Sukces komunikacji przy użyciu różnych anten - zależnie od pory dnia. Ograniczenia te wynikają z praw fizyki i nie ma sposobu na ich ominięcie. Powodują one niekiedy istotne problemy z komunikacją, gdyż niższe fragmenty pasm użytecznych dla NVIS są okupowane przez łączność lotniczą, morską, a także pasma amatorskie (HI!). Szumy atmosferyczne również powodują pewne ograniczenia, są one większe w tej części pasma po południu i w nocy. Zakłócenia wprowadzane przez człowieka również są silniejsze w tym zakresie widma, który jest użyteczny dla NVIS, w porównaniu do fal o wyższej częstotliwości. Jeśli ograniczenia uda się wyeliminować lub ominąć, łączność NVIS posiada istotne zalety taktyczne. Zalety taktyczne - Brak strefy martwej - Teren nie wpływa na zaniki sygnału. Poziom sygnału odbieranego odlega mniejszym zmianom w całej strefie operacyjnej, nie zmienia się razem z dystansem. - Możliwa jest operacja z ubezpieczonych pozycjach, w tym z okopów. Oznacza to, że nie ma potrzeby ubezpieczania wysoko połozonych terenów na cele komunikacji krótkofalowej. - Orientacja anten dipoli oraz inverted V jest niekrytyczna. - Radykalnie spada prawdopodobieństwo lokalizacji za pomocą radionamierników. Energia NVIS dociera pionowo z góry pod bardzo wysokim kątem, co poważnie utrudnia namierzenie poza zasięgiem fali przyziemnej. - Komunikację o wiele trudniej zakłócić za pomocą zagłuszarek wykorzystujących falę przyziemną. Można wykorzystać ukształtowanie terenu, by wytłumić sygnał zagłuszarek, bez utraty właściwej komunikacji. Aby utrzymać zagłuszanie, nieprzyjaciel musiałby przenieść zagłuszarkę bliżej stacji lub zwiększyć jej moc, co utrudnia zagłuszanie. - Operatorzy mogą lepiej wykorzystać moc nadajnika. Komunikacja via NVIS może odbywać się z nadajników o małej mocy, co radykalnie zmniejsza prawdopodobieństwo lokalizacji. Rysunek przedstawia wyniki osiągnięte w dżungli w Tajlandii za pomocą nadajnika o mocy 15W w emisji SSB na paśmie 3,6MHz. Testowano różne anteny. ciąg dalszy nastąpi nieco później, czeka mnie trochę pracy.

  PRZEJDŹ NA FORUM