| Software Defined Radio |
| Dobre pytanie, osobiście widziałbym 3 zasadnicze architektury SDR: 1) W czystej postaci tzn. przetwornik ADC próbkuje bezpośrednio antenę. Mimo iż są takie konstrukcje (Flex seria 6000, Anan-100), jest to jeszcze pieśń przyszłości z powodu zbyt słabej dynamiki dzisiejszych szybkich ADC, rzędu 80 dB dla 16-bitowych. Przykładowo napięcie w mojej FD4 zmierzone oscyloskopem jest rzędu 200 mV, czyli około 0 dBm. Aby więc taki SDR mógł przyjąć takie napięcie i jednocześnie nie ustępować czułościom najlepszych Rx-ów (lepiej od -140 dBm), to taki szybki ADC musiałby mieć dynamikę właśnie rzędu 140 dB, co odpowiada teoretycznej rozdzielczości 24 bitów, a w praktyce jeszcze większej. Oczywiście można zawęzić preselektorem wejście takiego RXa i pewnie dlatego funkcjonują obecnie te konstrukcje. 2) Z jedną sprzętową bezpośrednią przemianą mającą na celu umożliwienie wykorzystanie wolniejszych, ale dokładniejszych ADC 24-bitowych o dynamice 100 dB. Zaletą jest duża dynamika, wada to względnie słabe tłumienie lustrzanych. Przykłady to Flex-5000A, KX3. 3) Z dwiema sprzętowymi przemianami w celu poprawy tłumienia lustrzanych, niestety kosztem pogorszenia dynamiki @ 2 kHz i szumów fazowych/przemiany w stosunku do 2), gdyż komplikuje się tor analogowy. Dlatego też rzadko pisze się o nich jako SDR, mimo iż programowo wykonywana jest filtracja wstęgi, demodulacja, AGC, czy notch-filtry. Przykłady to głównie Icomy tj. IC-7410/7600/7700/7800, ale też Yaesu FT-450. Natomiast np. K3, TS-590S, czy FTdx-5000/3000 to w moim odczuciu taka przeskalowana wersja tej architektury, aby poprawić dynamikę @ 2 kHz i szumy fazowe/przemiany, niestety kosztem lustrzanych. Konstrukcję z 3-ma przemianami widzę raczej w kategoriach odmiany, niż zasadniczej architektury. Też możnaby nazwać ją SDR, ale sceptycy podnosiliby zapewne argument, że tor analogowy jest w niej stanowczo za bardzo rozbudowany. Jednak i w tej architekturze poprzez zmianę oprogramowania można zmieniać parametry jak w 3), co spełnia definicję SDR. |