Zmiana indukcyjności cewki następuje poprzez przesuwanie srebrnego, sprężystego styku umocowanego w rurce z tworzywa. Aby przestroić antenę należy ścisnąć rurkę dwoma palcami i przesunąć w górę lub dół. Po puszczeniu pierścień blokuje się i styk pozostaje w miejscu. Podczas strojenia gdy zbliżamy się do rezonansu słychać bardzo wyraźny wzrost szumów w odbiorniku. Przy pewnej wprawie nie potrzebny jest nawet przyrząd do mierzenia WFS.Cewka ma średnicę 42 mm, nawinięta jest drutem srebrzonym 1 mm i ma wysoką dobroć Q. W pobliżu cewki nie ma dużych mas metalowych. Tuleje z gwintem fi 6 nabite są w rurkę fi 12 mm z aluminium anodyzowanego. W podstawie (jak i w cewce) tuleje wklejone są żywicą epoksydową i dolutowane do masy i gorącego styku w gnieździe BNC. Pręty gwintowane są z mosiądzu lub stali nierdzewnej. Antenę składa się w kolejności: Podstawa, dwie rurki, cewka, jedna rurka i antena teleskopowa. Całkowita długość ok 220 cm. Na pasmo 6 m jedna rurka i antena teleskopowa, na 144 MHz dwie rurki bez anteny. Najdłuższy element ma 24 cm. Przeciwwaga to 10 m bardzo elastycznego przewodu w izolacji silikonowej (od przyrządów pomiarowych)na zwijaku. Antena jest tak solidna, że czasami instaluje ją na aucie zamiast anteny screwdriver.
To jest już kolejna wersja anteny. Poprzednia miała mniejszą cewkę i trochę kłopotliwy system strojenia ale też była o wiele bardziej skuteczna niż ampro. Wykazał to miernik natężenia pola i testy w eterze. |